De Ziekenzalving

Dat het leven eindig en kwetsbaar is, dat weten we maar al te goed. Maar zodra we geconfronteerd worden met ziekte of beperkingen vanwege het ouder worden, dan vóelen we het ook. De parochie wil een steun zijn in het dragen van ziekte en beperkingen.
Mensen van de plaatselijke ziekenbezoekgroepen komen desgewenst op bezoek en willen een luisterend oor zijn. Natuurlijk komen ook de pastores graag op bezoek wanneer u daar prijs op stelt. Zij kunnen er desgewenst voor zorgen dat u thuis de communie ontvangt. Ook kunnen zij, als u dit wenst, troost aanreiken met het aanbieden van de ziekenzalving of -zegen.

De ziekenzalving is bedoeld om de zieke kracht te geven, en genezing, in de mate van het mogelijke. Genezing naar lichaam, ziel en geest. En de praktijk leert dat de ziekenzalving zichtbaar veel doet met de zieke. De priester, die de ziekenzalving toedient, bidt voor en met de zieke. Hij legt hem/haar in stilte de handen op. Hij zalft zijn/haar voorhoofd en handen met heilige olie.
Wanneer men voor zichzelf of voor een ander een beroep wil doen tot het toedienen van de Ziekenzalving kan men dat kenbaar maken bij een van de priesters binnen onze parochie. Het is namelijk een sacrament om de zieke kracht te geven in zijn laatste levensfase; niet een middel om de laatste uren/minuten gelovig te duiden!

In deze tijd met te weinig ambtsdragers kan het problemen geven wanneer u te laat de priester inschakelt. Daarnaast kennen we in onze parochie ook de jaarlijkse ‘algemene ziekenzalving’. Een viering in onze verzorgingstehuizen waarin meerdere parochianen tegelijkertijd het sacrament der Zieken ontvangen.